Diğer gün finalde izmir şampiyonu bekir diye bir çocukla karşılaştım Allah yardımcım oldu ve kızın al gel dediği madalyayı boynuma takıp hocamla hatıra fotoğraflarımı çektirdim. Hocam 2 gün erken döneceğiz dediği için son akşamımı geçirecektim. izmirden döndüm ve heyecanla pazartesi olmasını bekledim. Gene takıp gitmiştim madalyamı. Kızla dahada yakınlaştık işte diyorum hoşlandığım biri var şöyle böyle 1 ayı geçirdim. En son çocukluk aklı ya bi kutu aldım 300 400 kağıda seni seviyorum sana aşığım vb. Şeyler yazdim. Veremedim beyler cesaret edemedim. En son cuma günü verdim bizim çocuklardan birine bindim otobüse eve kaçtım. Ama yüzüm gülüyor ve deli gibi heyecanlıyım. Anneme bir şeyler uydurarak antremana gittim. Bizim çocuk aradı verdim şaşırdı bir şey demedi dedi. Peşine bunun huur arkadasi aradi ve o kiz sana bakmaz ben bakmamaso icin herseyi yapacagim dedi. huur ile goruslerim uyusmuyo diye böyls yapiyordu. Antremani yarim birakip ustumu degistirip dus bile almadan ciktim. Eve gidip uyudum telefonumu kapattim sabah 8de uyanip sokaga attim kendimi. Mutfaga mahalleden cocuklarla piknige gidiyoruz diye not biraktim. Gün boyu parkta ictim beyler. Ciktim atapark manzaraya gun boyu ictim. Eve gidip dus alip uyudum ama kafam yerinde degil. Pazar sabah telefonu actim hocam birsuru mesaj atmis en onemli turnuvam yaklasirken bir anda ortaliktan kaybolmam onu endiselendirmisti. Saat tam 12 50 beyler. O kutsal mesaj geldi. Kabul ediyorum. Evet. Sonundada kalpli emoji. Gidip anneme sarilip kendimi sokaga attim hala dunden kalmaydim ama o mesaj dunyalara bedeldi. Inanin diger gun okula nasil gidecegimi bile bilmiyordum.