Polis, duvara dizdiklerine küfür ediyordu. Üzerlerini aradılar. Bende izliyorum, duvarın orada binin biri. Beni gösterdi, aha abi buda kavgadaydı diyip parmağıyla işaret etti. Bende kaçmak yerine, yalan sölüyor abi dedim polise.

Polis: Gel lan buraya gel sen.
-
Ben: Abi yemin ederim kavga da değildim.
-
Polis: Lan şerefsiz boş yere yemin etme, dalağını kopararım. Üzerinde ki ayak izleri ne o zaman diyip bir tane tokat salladı yüzüme.

Ulan polisin tokatı kulağımı çınlanttı, içimden sövüyorum tabi. Benide duvara dayadı, üzerimi aradı. Polis bağıra bağıra küfür edip, bir yandan da siz nasıl öğrencisiniz diye nasihat veriyordu. Kendimi tutamayıp güldüm. Polis bir tane daha tokat geçirdi yüzüme,

Polis: Lan Arsız Şerefsiz, neye gülüyorsun? Utanma da mı yok lan sizde? Şimdi hepinizi, karakola zütürsem, taku yersiniz. (Bana dönerek) Hadi orada da gülebilecen mi lan?
-
Ben: Yok abi
-
Polis: Adam olun, ananıza babanıza acıyın. Şerefsizler.
-
Polis abimiz bir yarım saat daha bize nutuk çektikten sonra,
-
Bir daha sizi burada kavga ederken göreyim, buradan biri çıksın bir daha bu kavga da gözün yaşına bakmam tıkarım içeriye. Burada yemin ediyorum. diyip hadi herkes evine gitsin. Bir daha da böyle birşey olmayacak.
-
Herkesi dağıttı, bana sen kal dedi. Polis;

Oğlum bak sen temiz yüzlü çocuğa benziyorsun, senden 2-3 yaş küçük oğlum var. Arkadaşlarına uyuma, kusura bakma diyip kafamı okşayıp gönderdi.

Ben şaşırmıştım, çünkü beni tokatlayan polis bana kusura bakma dedi. Ama sebebini anlamıştım, çünkü polis bana vurduğun da gözüm dolmuştu. O da galiba vicdana geldi, çünkü bunu tek bana yapmıştı. Yalan yok polis öyle davranınca duygulanmıştım.