ders çıkışını iple çekiyordum onu evine kadar bırakıcaktım ve yolu uzatabildiğim kadar uzatıcaktım ki elini hiç bırakmıyım ama elini tutabilecekmiydim ders zili çaldı hocaları daha bırakmamıştı aylardı güneş görmeyen kooridor birden güneş görmeye başlamıştı yanıma gelip aşağıya iniyorduk kalabalığı yarıp ara bir sokaktan yürümeye devam ettik

i: çok şaşkınım biliyor musun

v:neden mutlu değil misin

i:mutlu olmasam yanında ne işim var deliiiii

v:seni çok seviyorum

i:bende seni seviyorum

dediği an önüne geçip iki elini kavradım bi elimi yavaşça yanaklarına zütürdüm bir buse kondurmuştum elinin titrediğini hissedebiliyordum tekrar yürümeye devam ettik ağzımızdan çıt çıkmıyordu ama kalplerimizin sesi yeterliydi bu kadar aramızda bukadar bir bağ olucagını düşünmemiştim hiç evinin yakınlarına geldiğimizde duraksadık ve birden yanağımdan öperek uzaklaştı şaşkın olduğum kadar mutlu idim evin yolunu tuttum anneme sarılıp odama geçtim ve ilerdeki çocuklarımızın ismini düşünmeye başlamıştım ki o ses beni benden aldı...

edit:gece görüşmek üzere beyler..