bundan sonra pek anlatılmaya değer birşey yaşanmadı günlerimiz rütin bir şekilde devam ediyordu dershanede tenefüslerde konuşuyorduk akşamları azda olsa mesajlaşıyorduk taki o sahneyi göresiye kadar dershanedeyiz etütlere kaldık iremde kendi sınıfında ders çalışıyordu yanında bi lavuk ile ama bu lavuk dershaneden değildi yanlış anlaşılmaya müsait biri idi herif benden yakışıklı aq ikimiz arasında seçim yapın deseler 100 kişiye sorsalar 99 u o der aq 1 kişide bizim eş dosttan beni seçer bu kadar gömüyorumda kendimi suratıma bakılcak bi tipim vardı allaha şükür. irem lavuga ders anlatıyordu bende hemen geri çekilip sınıfıma gittim eşyalarımı topladım doğru parka yanlız başıma oturup sigara mı yaktım ve düşündüm arkadaşıdır kuzenidir züürt tesellisi veriyordum bi ara kardeşidir diye düşündüm üveydir falan ama sınıftan arkadaşıymış mesaj attı cevap vermek istemedim eve gidip kendi çapımca muhasebe yapıyordum ama pekde işe yaramıcaktı çünkü irem seni dese titaniğin çarptığı buz kütlesi olsa kalbim yine ericekti iki çözüm yolu vardı ya itiraf yada gömü işlemleri ben politik bir kararla gözükmemeyi seçtim mesaj atarsa cevaplıcaktım okadar dışarı çıkmayı veya ders çalışmayı teklif ederse işim var diyip kaçacaktım tam bunları düşünürken mesaj olayın büyüsünü bozmuştu gelen turkcelldendir diyip bakmıcaktım ama kampanya falan vardır diye baktım ama yanılmışım iremden "çok işin var galiba cevap bile vermiyorsun" bu mesaj karşısında cevap vermedim sonra irem ile birlikte bir kumsalda gördüm kendimi ama irem ilerde idi o yanındaki lavuk vardı el ele idiler birşey yapamıyordum sesim çıkmıyordu avazım çıktığı kadar bağırcaktım ama terleyerek uyandım kabusmuş sabahın ışıkları odama yansıyordu duş alıp bizimkilere kahvaltı hazırladım anneme süpriz niyetinde kahvaltıyı yapıp okula gittim ama ayıp olmasın diyede bi günaydın mesajı attım kendime engel olamıyordum artık bu işin sonu ya kötü ya iyi olucaktı