Korkarak telefonu elime aldım. Yigitin yüzünde hafif bir rahatlama vardı sanki. Hayatımın herseyi kişisinden 3 mesaj. Neredeyse 15 gün olmuştu sadece 3 mesaj mı ? Sohbete bastım ve şu cümleleri gördüm. Senin hiçbir suçun yok , seni seviyordum bunu bilmeni isterim ama ben aşık oldum çok özür dilerim. Sonra yigitin suratına baktım. Gördün mü ? dedi. Değmez demiştim. Haklıydı hemde sonuna kadar. Ona o kadar değer vermeme sevmeme rağmen bir den kesip atacak kadar şerefsiz birisiydi çünkü artık bunu anlamıştım. Yiğit biraz daha dinlen şu yüzün gözün falan düzelsin 2 gün ilacı sür okula öyle gelirsin dedi. Tamam kardeşim hersey için sağol dedim vedalaştık ve eve gittim. 2 gün insan gibi yaşadım. Fark etmemişim ev rutubet içinde erimisti sanki. Direk bütün kapı ve pencereleri açtım. Eşofmanımı giyip başladım temizliğe. Mutfaktaki kore savaşı kalıntılarını temizledim 5 tane büyük çöp poşeti kadar pislik vardı o mutfakta dedim ben burda mı yaşıyordum. Ardından süpürgeyi çalıştırdım bütün evi supurdum. Odamı topladım 2 tane bez alıp heryeri sildim. Temizlik yaklaşık 4 saat sürmüştü ve yorulmustum uzun zamandır bu kadar çalıştırmıyodum vücudu çünkü. Yatağıma yattım bir sigara yaktım ve düşündüm. Bu dünyada sevmiyeceksin , değer vermiyeceksin , insanlara çöp muamelesi yapacaksın kisacasi bin olacaksın. Ne demişler seveni giberler , gibeni severler. 2 gün oldu toparlanmistim ilaç ta neymiş öyle 2 günde geçirdi bütün sivilceleri dıbına kodumun kimyasalları. Artık sahalara dönmenin vaktiydi ama gömlek ve pantolonlarim acayip dar geliyordu çünkü öküz gibi kilo almıştım. Spora yazılmak lazımdı acı çeke çeke giydim pantolonu ve gömleği. Okula gitmeden önce gidip yol üstündeki fitness merkezine yazıldım yarın gel başla dediler zaten çalışanlar baya güler yüzlüydü. Otobüse bindim okulun önünde indim. içimden diyorum inşallah görmem onu yoksa elimden bir kaza çıkacak. Ama bir yandan da ne gerek var bulmuş layığını benim gibi birini kaybetti sonuçta ne hali varsa görsün diyorum. Aklımda bunlar varken okula girdim gören herkes hoşgeldiniz denizovski bey siz okula gelirmiydiniz falan sıktı açıkçası aynı lafı duymak. Bizimkilerin yanına gittim sonra oturdum bu samimi lafı duyunca mutlu oldum açıkçası. Nerdesin lan dıbına kodumun salağı ?