Neyse maç bitti, okulun bahçesinden su içip elimizi yüzümüzü yıkayıp bizim mahallenin orada ki parka doğru yürümeye başladık. Mustafa'da elektirikli bigibletiyle, önden yavaş yavaş gidiyor. Atakan'la bakalla girip, 3 plastik bardakla 1 litre kola aldık. Sonra parka doğru gittik, Mustafa bankın oradan yeri kapmış, geçtik oraya. Mustafa ile Atakan maçta pas atmayı bilmiyon lan salak diye, birbirlerini yiyordu.

Bende o sırada, Leyla'nın telefonunu aradım. Çalıyor mu çalmıyor mu diye, çünkü geçenlerde aradığımda sürekli kapalıydı. Bu sefer açmış mı telefonu diye, bir çaldırıp kapatayım dedim. Hala kapalıydı telefonu. Bende bu kesin hattı değiştirdi diye düşündüm.

Mustafa ile Atakan, hala maçı tartışırken susturdum onları.

Ben: Olum bi susun la gibecem maçınızı amk
-
Mustafa: (Atakan'ı göstererek) kanka artık bu muallakyi takımımıza almayalım, topa vurmayı bile bilmiyor amk
-
Atakan: Yav gibtir git esas seni almayalım maça, forvetim diye geçinip bi yarramı yapamıyorsun.

diye diye 1 saat tartıştılar. Sonra bana çattılar, sende tak gibi oynuyorsun diye.

Ben: Ya gibmişim maçını amk bir daha oynamam, amma abarttınız olum yeter lan.

Az daha boğazlıyacaklar birbirlerini maç yüzünden, zar zor susturdum ikisinide.

Arada 5 dakikalık bir sessizlik olduktan sonra.

Mustafa: Kanka o bini dövek. Leyla'ya da ders olur.
-
Ben: Kanka gibtir et, yarın Dilek öğrenebilirse bize söyleyecek. O çocuğun neyi olduğunu.
-
Mustafa: Öğrenebilirsesi mi kalmış olum? Öpüp kızı koluna taktı.
-
Atakan: Belki akrabasıdır.
-
Mustafa: Öyle akraba mı olur lan, ben hiç bir kuzenimin koluna girmemişim amk daha.
-
Ben: Herkesin huyu suyu farklı kanka, bende sinir oluyorum gebertesim geliyor. Ama eğer akrabası makrabası çıkarsa, Leyla bir daha hiç konuşmaz.
-

Biraz daha sohbet ettikden sonra evlerimize dağıldık.