Evlenecegim kız dediğim kız tarafından aldatılalı 2 hafta geçmişti. Evden çıkmıyordum. Sürekli ağlıyor ; ekşici ezik huur çocukları gibi nutella , çiğ köfte ve abur cubur ile yaşamımı sürdürüyordum. Mastürbasyon yapmaktan gibimdeki damarlar çatlamak üzereydi. Yine kalktim aynada kendime baktım ; saç sakal birbirine karışmış , göbek bağımsızlık ilan etmiş , banyo yapmadığım için yüzümde , sırtımda ve kollarımda sivilceler çıkmıştı. Kendimden iğrendim ve tekrardan ağlamaya başladım. Neden yaptın ki ? Ben seni sevmekten başka hiçbir şey yapmadım. Tamam dünyanın en iyi erkeği sayılmazdım ama yine de onun için canımı bile verirdim. O görüntü gözümün önünden gitmiyordu. Benim öpmeye kıyamadığım dudaklarını , 8 ay geçmesine rağmen hala tutarken utandığım ellerini başkası tutuyordu. Ruh gibiydim hiç birşey hissetmiyordum. Ne acı , ne nefret , ne kıskançlık hiç bir şey. 3 gündür telefonum kapalıydı açmaya korkuyordum çünkü beni tekrar kandıracağını tekrardan yalanlar söyleyip beni kendine yine bağlıyacağını biliyordum. Ama param bitmişti ve ailemi aramak zorundaydım. Telefonumu açarken kapı çaldı. Can dostum yol arkadaşım yiğitten başkası değildi bu. Zaten başka kimi bekliyordum ki ? Kapıyı açtım açar açmaz yumruğu yemem bir oldu. Napıyorsun lan sen dıbına kodumun öldün sandık annenler perişan oldu. Hiç birşey diyemiyordum çünkü sonuna kadar haklıydı. Kaç kere eve gelmisler yokum tabiki bir yerde zıkkımlanıyorum çünkü. Çilingir ile açtırmışlar kapıyı yine yokum telefonum kapalı düşününce kendimden nefret ettim. Yerden kaldırdı yiğit beni , şu haline bir bak allah aşkına bir tane huur için kendine yaptıklarına bak değermi ha değermi güzel kardeşim değermi ? Yiğit gerçekleri suratima acımadan vuruyordu. Haklıydı artık toparlanmam gerekiyordu çünkü böyle giderse deprosyandan çıkamayıp intihar bile edebilirdim. Gerçi düşünmedim değil ama kendi canıma kıymanın bir çözüm olmayacağının farkındaydım.

edit : cugulayan ekşici huur çocuğu