Günlerden bir gün bizi yöneten gerillayla oturuyorduk. Mağrada sadece ikimiz vardık, aşıktım ona  biz saçma sapan yapamayacağımız şeyleri konuşurken içeriye hafif çekik gözünden  ve  giydiği şeylerden anladığım kadarıyla  bir asker.. bir türk askeri girdi. Onu görünce bir an aşık olduğum adama lanet okurken buldum kendimi...
Sanırım yokluktan dolayı ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım.
midemde bir kaynama baş gösterirken bir an içime allah sevgisi doğdu  ve "Allahım neden benim soyumdan gelenleri maymundan geldiğimize kanıt gösterir gibi yarattın" diyordum sanırım cevabı belliydi, biz türü nerden geldiği bile tam belli olmayan asalak orosbu çocukları  biz ki anadoluya gelip türklerin her takunu çalan soy ve üstüne "intikam alıyoruz" diyen,  zütü korkunca da  "allahuekber" diyebilen  soy olarak;  öldürülüp leşlerimizin yakılmadığına şükretmemiz lazım sanırım. Neyse konumuza dönelim.  Ben içimden lanetler okurken sanırım mağrayı askerler kaplamıştı çoktan. Birleşik kaşlarımın ortasında bir uyuşma, acı ve aşağılara doğru inen bir sıvı hissettim. Gözlerim karardı sanırım ölmüştüm...
işleri bittikten sonra , her leşi kontrolü bitirdikten  sonra gitmişlerdi ve o leşler orda 100 yıllar boyunca çürümeye bırkılmıştı. Buda böyle bir anımdır...