1-2 dakika boyunca öyle ayakta gamzeyi izledim, ona olan sevgim artıyordu resmen her hareketinde. Benim baktığımı görmüş olacak ki, gülümsedi arkasını dönüp, sonra evi toplamaya devam etti. Hiç kıpırdamadan izlemeye devam ettim, fark etti ve bana dönüp neden öyle dikkatlice beni izliyosun dedi. Bende bilmiyordum beyler, hiç çekinmeden bi kadına ilk defa bu kadar dikkatli ve uzun bakmıştım. Seni izlemeyi seviyorum dedim, yanına gidip yanağına zarif bi öpücük kondurdum.

Hadi bakalım şimdide mutfaktaki marifetlerini görelim dedim, yanlış anlaşılmaya müsait bi cümle kurarak. Hani yataktaki hünerlerini gördük bide mutfakta görelim der gibi. Neyse ki yanlış anlamadı, ya da bozuntuya vermedi. Geçti mutfağa, bende o sırada içeriyi toplamayı sürdürdüm. Biraz zaman geçtikten sonra mutfaktan nefis bi koku gelmeye başladı, gideyim bakayım naptı acaba dedim. Mutfağa geldiğimde nefis koku dahada arttı, bi baktım köfteli karnabahar yapmış. (Köfte hazır köfte beyler kız onu nasıl yapsın amk) En sevdiğim yemek olur bu arada kendisi, hem bitkisel hem et yemeği. 'Sen benimle ilgili bilgileri nerden ediniyorsun bakalım' dedim gülerek. Kuşlar söylüyor dedi. Hem okulumu öğrenmişti, hem de en sevdiğim yemeği. Kim bilir daha neleri öğrenmişti. Biraz düşündükten sonra, 'o kuş anıl mı oluyor' dedim. Anıldan başka beni çok iyi tanıyan biri yoktu, ailem dışında. 'Belki' dedi gülümseyerek.

Yemeği yedik, yerken 'hem güzel hem marifetli olamaz' diye düşündüğüm için kendimden utandım. Hem güzel, hem anlayışlı, hem de marifetliydi. Gel de sevme bu kızı işte..