Ayakkabilarimida elime alıp koştum odamin pencerisine balkon kapısı da kitliydi ama benim odamin penceresindeki demir korkuluklar kırıktı elimle itirip altından gectim ve dısarı ciktim ayakkabimi giyip sinirle oradan uzaklaştım.

Ocak ayindaydik hava buz gibiydi hafifden yagmur yağmışti sokaklar ıslakdı, titriyordum ama sinirden soğugu hissetmiyordum üzerimde kısa kollu gömlekten baska birşey yoktu telefonum bile evde kalmiştı.

Hızla yürümeye başladım ilçe merkezinden uzaklaşiyordum, gozlerim yüksek katlı binaları kesiyordu onlardan birinin catısına cikip atlamak intihar etmek istiyordum, 3 ay sonra askere gidecektim ama düştüğüm duruma bakarsak içler acısıydı.

Çok geçmedi ben kaldırımda yürürken yol kenarına bitane siyah araba gelip park etti ilk başta hiç dikkat etmedim zaten camları film kapliydi icinde kim oldugu gözukmüyordu bile.

Hic bakmadan direk uzaklaştim, 50 metre sonra ayni araba arkamdan geldi u dönüşü yapip ileriden gelip benim yürüdüğüm kaldırımın kenarına park etti, haliyle biraz işkillendim halla halla niye bu simdi pesimden geldi diye plakasina baktim.

Sonra kendi kendime kuruntu yapiyorum ne olacak adam park ettigi yeri beğenmedi heralde dedim sonra bi 100 150 metre daha yürüdüm iyice ıssız biryere gelmiştim sonra uzaktan bi lastik sesi duydum kafami cevirip baktığımda aynı arabanın peşimden geldigini gorunce hemen mevzuyu çaktım, fazla belli etmeden yolumu değiştirdim.