komutanım hikayeyi bitirdim yeni bölümleri bekliyorum sanırım akşam yada yarın atarsın sen yokken bende burada şehitlerimiz için bir kaç şey paylaşayım ..

Çanakkale savaşlarının bütün şiddetiyle devam ettiği günlerde, Sultanahmet’te kaldıkları eve cepheden gelen bir haberle ateş düşmüştü. idris Sabih’in daha henüz 23 yaşında cepheden cepheye koşan kardeşi bir Ramazan Bayramı günü Çanakkale’de şehit olmuştu. Haberi alan ağabey o gece gözyaşları içinde duygularını mısralara döküp bu ağıt şiiri yazmıştı.

Kardeşime
O kadar yandı mı bağrın, ey çocuk,
Ecelin sunduğu şerbeti içtin?
Sırayı, saygıyı unuttun çabuk,
Sebep ne, ağandan ileri geçtin!
Yirmiüç baharı kavuran ateş,
Güllerin kalbini dağlasa çok mu?
Bir damla şebneme susadı güneş,
Sümbüller sararsa hakları yok mu?
Yurduna son damla kanını verdin;
Ah cömert kardeşim, sana pek yazık;
El fitre verdi, sen canın verdin.
Ne acı bir şeker bayramı yaptık.
Bir çile ipekten yumuşak sinen,
Serhatti tuttu sarp balkanlar gibi;
Kaşından daha çok bıyığın yokken,
Dövüştün yeleli aslanlar gibi.
Ne beyaz bir mermer, ne biraz yaldız,
Nerede yaptığın o altın destan?
Sürekli alkıştan utanan atsız,
Koca şehnamene konmamış imzan.
Ne kadar aradım senin kabrini,
 Yok diye boynunu büktü her çiçek,
Yanıldım, kardeşim, bağışla beni,
Sen Arzdan semaya naklettin gerçek.