Ben Laleli Baba adlı bir zâtım. Dönemin padişahı olan 3.Mustafa bir gün benj ziyarete geldi. Halimi hatrımı sordu.Ben de"Evladım, Allaha şükürler olsun yiyiyorum, içiyorum ve def-i hacet yapıyorum"dedim.Bu biraz bozuldu."Baba o nasıl söz?"dedi.Ben de"Evladım eğer yiyip içiyor ve def-i hacet yapıyorsa Allah o kuluna merhamet ettiğini gösterir."dedim.

Bu gitti yanımdan uzun zaman gelmedi yanıma.Bir gün bana haber geldi bu bayağı hastalanmış gittim yanına. Beni görünce"Baba sen haklıymışsın insan yiyip içip def-i hacet yapması büyük lütûfmuş, bana yardım et!"dedi.Ben de"Eğer tahtını verirsen seni iyileştiririm"dedim.O da"Saltanat umrumda değil sen yeterki kurtar beni!"dedi. Tamam dedim. Başladım okuyup üflemeye. Sonunda rahatladı.Ben de"Sözünde duracak mısın?"diye sordum.O da"Sözüm sözdür." dedi.Ben de son ölümcül aparkat etkisindeki sözlerimi söyledim:"Evlat, taht senin olsun,ben bir hacete veriln saltanatı neyleyim?"dedim. Bunu dememle birlikte Yavuz Sultan Selim mezarından kalkıp yeni halife sensin dedi. Humbaracılar gökleri bomba yağmuruna tutuyordu. Yeniçeriler beni omuzlarına alıp mehter marşı eşliğinde tüm istanbulu "Laleli baba çok yaşa!" nidalarıyla gezdiler.Bu da böyle bir anımdır.