Kahvaltımızı yaptıktan sonra etrafı toprlayıp yola koyulduk. Yol boyu önceki gecenin güzelliğinden bahsedip durduk, sabah olmasından dolayı gamzeyi apartmanının önüne kadar bıraktım. Arabadan inerken görüşürüz dedi sadece, o kadar sürprizden, iltifattan sonra insan güzel şeyler bekliyor yine. Tam gaza basacaktım ki benim kapımı açtı, dudaklarımdan öptü. buda görüşürüz öpücüğün dedi ve gitti.

Belki de yaptığı bu sürprizler, söylediği sözler, yaptığı güzellikler ona daha çok bağlanmama neden oluyordu. Onu o yapan özelliklerinden ötürü seviyordum bu denli. O da muhtemelen böyle düşünüyordu, beni ben olduğum için seviyordu. Bu düşünceler eşliğinde kuzenin evine doğru yola koyuldum, yolda babam aradı. Memlekete gideceklermiş, sende gelir misin diye sordular. Kabul etmedim tabi, gamzemi görmeden dayanamazdım. Bu arada benim memleket Gaziantep beyler, ilerde hatırlatıcam bu bilgiyi. Adı geçmişken bahsedeyim, bugün Gaziantepte patlama olmuş. O şehir gazi olur, şehit olur ama teslim olmaz. Buda böyle bilinsin.

Neyse hikayeden epey bi saptık, devam edelim. Arabayı kadir abiye teslim edip çok teşekkür ettikten sonra anılı aradım. Buluştuk, olanları anlattım, tabi size anlattığım kadar detaylı değil. Lan bu ezgisu senin için okuldaki bi çocukla kavga etmiş, sen söyleyince aklıma geldi dedi, vay dıbına koyayım. O popüleriteye sahip, lisedeki kızlara oranla güzel olan, bakımlı bi kız benim için neden kavga etmişti ki? Anıl haklı mıydı acaba, benden hoşlanıyor muydu?