Otobüsdeyken, acaba cenaze evine bende mi gitsem diye düşündüm. Sonra abartma amk diyip içimden vazgeçtim. Sonra cebten telefonu çıkarıp, 12 cevapsız arama var. 2'si Atakan, 10'u babam. Kalbim çarpmaya başladı direk, babamın 10 kere beni araması, benim ölüm fermanım demektir. Eve hiç gitmemeyi düşündüm, ama nereye kadar gitmeyecektim. Durakta indim, eve hızlı hızlı gidiyorum. ilk başta başlarına birşey mi geldi diye endişelendim, babamı aradım. Neredesin lan şerefsiz diye bağırıyordu. Yoldayım babam geliyorum, gelme oğlum gelmee sen bu eve diye bağırmaya devam etti yüzüme telefonu kapattı. Hemen Atakan'ı aradım, Atakan, ne oldu oğlum? Ne yaptın sen??? Kanka birşeyler yapak diye seni aradım, öküz gibi uyuyorsun sandıp, babanın seni uyandırması için aramıştım. Ne oldu lan? dedi.

Ben: Oğluuum dıbına koyim naptın sen yaaa, bittim ben bittim, hadi sonra görüşürüz diyip telefonu yüzüne kapattım.

Artık eve doğru koşar adım gitmeye başladım, aklımdan babamın bana yapacaklarına dair bin bir türlü şey geçiyordu amk yalan yok. Eve doğru gittim, zili çaldım, annem açtı kapıyı.