Şükranın yüzü snorlax görmüş ratata'ya dönmüştü. Neredeyse poke topunu atıp 'Yakaladım seni şükran' diye bağıracaktım.

'Şüko bişey söylemene gerek yok. Biliyorum beni çok beğendin ama ben buyum kızım. Bunu kabul et. Şimdi anneni al ve git.' Dedim.

Şükranın gözlerinden bir damla yaş düştü. Aşağıya doğru koşturmaya başladı. Merdivenlerden öyle bir inişi var ki sanki gazi koşusunda son 100'lüğe giren Halis karataşın süpriz atı.

Arkasından bende iniyordum.
Bu huur aşağı inip 'ANEEEĞ SERKAN muallakYMIŞ ' demez mi. Kan beynime sıçramıştı.
Annem ve şükonun annesi bana bakıyordu.

Sanki o an her yer kararmış ve flaşlar bi tek beni çekiyormuş gibiydi..