karanlık bir o kadar ıssız ve sessizdi.Öldüm diye düşünüyordum. Damarımdaki kanın akışını duyabiliyordum kalbimin delice attığını hissediyordum. Ağzında kan tadı hisstediyordum. Kafam belli belirsiz şeyleri istemsizce sorguluyordu.Ben nerdeyim noluyor diyordum.Git gide acıyı hissetmeye başladım. Ayak parmaklarımdan müthiş bir acı başladı. Daha önce 1 haftalık acı çekişim bunun yanında pamuk gibi kalırdı. Sanki canlı canlı parmaklarımı kıyma yapıyorlardı. acı git gide çoğaldı. Bağırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu hareket etmek istiyordum beynim bu hareklerimi engelliyordu. kalbim sanki atmıyordu tüm gücü bitmiş gibiydi. Acı günlerce artarak tüm vücudumu kapladı ve en sonunda ayaklarımdan saçımın her bir teline kadar acıyı hissedebiliyordum. Artık ölmek için allahıma dua ediyordum beni neden acınla sınıyordun al canımıda kurtul diye dua edip bağırıyordum.Bir zaman sonra acıya birşey olduğunu farkettim...