Gözümü açtığımda hastanedeydim. Başımda hemşireler ve doktor vardı. Noldu bana diye sorarken ayağa kalkayım dedim kalkmaz olaydım amk öyle bir acının tarifi yok huur çocukları yokluktan uyuştuırusuz ameliyat etmişler. Karnımda ve bacağımda sargı izleri vardı ve inanılmaz acıyordu. Doktor ile hemşireler kendi aralarında fısır fısır konuşuyolar. Dedim amk sizmi hastasınız benmi bana söyleyin ne söyliyecekseniz. Doktor hekim ne gibimse ağır yaralandığını ve çok kan kaybettiğimi ve çok yaşamayacağımı söyledi. Dünya başıma yıkıldı beyler.Amk sen taa nerden savaşa git daha ilk savaşta yaralan öl git amk. Yaşama olasılığım yokmu dedim yok dediler en fazla 1 hafta yaşarmışım. Tamam diyip köşeme çekildiğim. Konuştuğuma bakmayın amk yarı baygınım bilincim ayarında değil. Geceler günler geçiyor ben daha daha da kötüleşiyordum.1 haftanın son gününde sabah artık ölmeyi beklerken birini gördüm.O kişinin tüm hayatımı kurtarıp aynı zamanda hayatımı kurtağına beni pişman ettiğini nerden bilebilirdim ?