Gün 5:

Yeterince erzagimiz suyumuz silahimiz ve mermimiz vardi. Ama sanki disarda bi tuhaflik sezdim sessizdi in cin top oynuyordu adeta. Sadece garip hiriltilar geliyordu disardan. Bizim apartmanda da sesler vardi ama güvenli olduğunu düşündüğüm için onemsemedim. Ta ki kapimiza bir aylak dadanana kadar. Evet kapimizda bir zombi vardi. Hemen silahima sarilip Karimi ve çocuğumu içeri yolladim ve kapiya gittim. Hizla zombiyi içeri aldigim gibi beynini dagittim. Disari attim gitti. Bütün apartmani dolastim ama tek bir ses bile yoktu. En son alperlerin binasina geldim ve kapiyi caldim. Kapiyi küçük Aysu acti ama o da ne? Aysu da virüse yakalanmisti. Üstüme saldirdi iğrenç kokuyordu o tatli kiz. Beyaz teni sararmis gözleri bembeyaz olmuş ve iğrenç gözüküyordu o melek gibi kiz. Vurmaya kiyamadigim için üstümden savurdum. Ama son çare onun da kafasina gibmak zorunda kaldım. Hemen alperi aradim ve şükürler olsun ki telefonu acti ona hemen buraya gelmesini söyledim.