Son ders rehberlikti. Hoca girdi derse sınıf öğretmenimiz aynı zamaanda matematik öğretmenimizmiş. Bir an önce kaynaşın birbirinize ve bütün olun gibi bana göre boş ve uzun cümleler kurdu daha sonra hepimizden ailelerimizn telefon numarasını istedi bi kağıda yazdık verdik. Çıkışta bilalle yürümeye başladık eve doğru
Bilal : sen ceren e mi yürüyosun daha ilk günden iyisin ha filan yaptı
Ben : yok olum ne yürümesi cem den kurtulmak için arkaya kaçtım yoksa arkada oturmam genelde
Bilal : hadi hadi kız dert anıyodu yerinden gittin hemen kendi yerini verdin.
Yine gülmeye başladı ama o gülünce ben de başladım yok oğlum benim işim gücüm olmaz cemden kurtulmak için kaçtım arkaya dedim. iyi hadi inandım dedi. Evime yaklaştığımızda ben caddeden sokak arasına girdim bilal de hemen telefon numaramı aldı sabah burda buluşalım berabe geçeriz dedi tamam dedim ve telefon numaramı verdim. Eve gidene kadar da bilalin nasıl biri olduğunu çözmeye çalıştım annesin babasının vefat etmiş olmasını nasıl gülerek karşılıyabiliyordu ve niye bu kadar çok konuşuyordu..