Herkese hayırlı akşamlar yeni gelenler var hepsi tekrardan hoş geldi.
Burada olmuş,olan ve olmayan paşalarıma benden gelsin.
"Elbet Bir Gün Buluşacağız"...
Bu parçayı dinlerken aklıma aşktan öte vatan geliyor.Vatan uğruna gidenler geliyor.

https://www.youtube.com/watch?v=te7b_if_bIs

Gökyüzü, sayamayacağımız kadar yıldız var.
Bilirsiniz ortam ne kadar karanlık ise gökyüzü o kadar görkemli olur.
Arada bir telsizden çıkan hışırtı ve askerlerin nöbet değişiminde
çıkardıkları sesten başka bir ses yok..

Lan dedim keşke avazım çıkana kadar, bütün gücümle
bir bağırsam şurada.
Nefret ettiğim bu dağlara olan nefretimi az olsa da kusmuş olurdum.

Geçen her vakit bizi iyice içine çekiyordu.
Kara delik misali bizi içine çektikçe sevdiklerimizden,seveceklerimizden,umutlarımızdan
ve hayallerimizden koparıyordu.

Kendi mi geçtim ya bu çocuklar dedim.
içlerinde sözlü desen var, evli desen var, baba desen var.
Diyelim vuruldular ve vatan uğruna kan uykusuna yattılar.
Peki ya eşleri ne olacaktı?
Ya çocukları ne olacaktı? Düşünsenize daha aylık bir bebekken
yetim kalıyorsunuz.

Hepsini düşündüm.
Yağız evlimiydi diye düşündüm?
Aklıma nedense girmiş ve zihnimi sürekli meşgul etmişti bu soru.

Evli olsa-olmasa ne değişiyordu ki.
Umutları elinden alınmış bir gençti artık.
Tabi birde VATAN UĞRUNA ŞEHiT olan bir Yiğit olarak anılacaktı.

Bulunduğumuz noktaya geleli 1-2 saat olmasına rağmen
birde aşırı yorgun olmama rağmen uyuyamamıştım.

Sessiz ve uyuyanları rahatsız etmeden Zaferi çağırdım.
Fısıldar bir biçimde "emredin komutanım" dedi.