korkudan 2 yıl gitti sanırım o an aq. dedim ne çocuğu ne tek kalması abi salak salak konuşma görmüyor musun yanımıza oturanları lan senin yüzünden deli sanacak millet beni kendine gel dedim. hangi yanımızda oturanlar dedi aq. onu diyince kalbimin atışı 1 metre ileriden fark edilecek gibi olmuştur herhalde, kafayı diğer tarafa çevirdim. içeride oturanlar tuhaf seslerle gülerek bana bakıyorlardı amk. gerisini hatırlamıyorum, bayılmışım aq.

uyandığımda başımda gökhan ve tanımadığım iki kişi vardı. hoca ve oğluymuş.