bahçede oturuyoruz, ama kimse yatmaya gitmesin diye içimden hatim indiriyorum. ama eninde sonunda gece yarısını biraz geçince herkes yatmaya gitmişti amk. gökhanla ikimiz oturuyoruz ama ikimizden de çıt çıkmıyor, zaten ikimizinde uykusu yok. olsa bile korkudan uyuyamazdık zaten.

ikimizde masada oturmuş, düşüncelere dalmışken gökhan sessizliği bozdu. hocayı napacaksın lan dedi. ne yapabilirim huur çocuğu, yarın sabah uyanır uyanmaz hocaya gidicez dedim, ağzımız yüzümüz yamulacak valla yoksa, gidelim birşey var mı yok mu anlarız dedim.

sen hocaya inanmazsın lan dedi. o bu olaylar olmadan önceydi kardeşim dedim. neyse, gel yatalım, sabah erken kalkarız dedim, sabah erken bir saate de telefonun alarmını kurdum. yine bahçede yattık, ama bu sefer züt züte değildik. aramızda biraz mesafe vardı.

ikimizinde hiç uykusu yoktu ama bir şekilde sağa sola döne döne uyumuştuk. sabah alarmı duyunca gözlerim saniyesinde açıldı, zaten uykum artık tavşan uykusu gibi birşey olmuştu. baktım gökhanda anında uyandı, onunda uykusu hafiflemişti sanırım.

yine tuvalete beraber gittik aq, çok hızlı bir şekilde işimizi halledip yola koyulduk. benim o zamanlar motorum vardı, atladık ona annemin söylediği adrese gitmeye başladık. çok uzak değildi zaten.