Leyla ile aramız biraz açılmıştı, Aylin mevzusu yüzünden. Ama bana küsmemişti, sadece sürekli onu öptüğüm için bana trip atıyordu. Bende ne zaman o konuyu açsa kapatmaya çalışıyordum..

En son bağırdım, yeter be Aylin bile senin kadar söylenmedi!

Leyla: Bana Aylin için mi kızıyorsun?
-
Ben: Hayııırrrrrrrrrrrrr, sadece sürekli bu konuyu açmadan bıktım. Sende biliyorsun orada olanları.
-
Leyla: Seni pek bi mutlu gördüm Kutsal, kusura bakma. Affet, düğününe de çağır beni, nikah şahidin bile olurum kanka
-
Ben: Ne kankası lan?
-
Leyla: Kankaaa kızmaa kankaaaaaa
-
Ben: giberim kankasını
-
Leyla: Yaparsın büyük adamsın kanka
-
Ben: YETEEER LANN

Leyla'da dalga geçmeye başlamıştı, ki ona bi kere bile kanka dedirtmemiştim. Zaten kanka ayağını hiç sevmezdim, oda bunu bilir.

Bu arada neredeyse seneden seneye konuştuğum Aylin ile, hergün merhabalaşmaya başlamıştık.

Leyla'ya hafta sonuna sinemeya gitme teklifi etmiştim, bilmiyorum programıma bakmak lazım diyip, beni kızdırmaya devam ediyordu. Ara sıra sormayı ihmal etmiyordum, görüyor musun yine kötü rüyalar? diye, Oda yok diyip geçiştiriyordu. Ama Leyla'nın dengesizliğinden anlayabiliyordum yine birşeyler yaşadığını. Çünkü dersteyken onu inceliyordum, garip garip dudağını ördek dudağı gibi yapıp oynatıyordu. Kendi kendine sessizce konuşuyordu, bende napıyon la? diyordum. Oda bana iyyim sen napıyon? diyordu. O sıralar ne yaşadığını tahmin edemiyordum.