Sabah kaltığımda içim sıkıntılı bir şekilde uyandım aklıma direk kitap geldi kendimi tutamayıp elime aldım. Sen ne kadar büyülü birşeysin diye düşündüm. Ve işe gitmek için hazırlandım. Monoton işlerimi yaptım tekrar öğle molası olmuştu aynı parka gidip aynı banka oturdum belki amca tekrar gelirde kitabı geri veririm diye fakat gelmedi. Kitap resmen beni oku der gibi bakıyordu bana. Kimseye bahsedemiyordum bu durumdan ve kimsede inanmazdı zaten. Bir şaka olabilir mi acaba diye düşündüm fakat olamazdı kim bilebilirdi o sabah parmağımı inciteceğimi. Cesaretimi toplayıp kitabın kaldığım sayfasını actım.