Başta o kadar ilgim çeken şeyler okumadım ne kadar sıkıcı diye bile düşündüm. Biraz daha okuduktan sonra kitabı bırakıp uyumak için hazırlanıyordum. Ertesi sabah mutlu bir şekilde uyandım ama mutluluğumu bir sehpa kenarı bozacaktı tahmin edeceğiniz üzere küçük ayak parmağımı çarpmıstım. Sanırım incitmiştim morarıp şişmeye başladı , işimden izin alıp hastaneye gidicektim. Hastaneden doktarlar çok önemli bişey olmadığını söylediler ama yinede fazlasıyla acıyordu . Hastanenin koltuklarından birini oturup biraz dinlenmeyi tercih ettim. Yaşlı amcanın unuttuğu belkide bıraktığı kitap çantamın içindeydi. Alıp tekrar okumaya başladım. Yine sıkıcı gelmişti bana acaba ilerde neler oluyor diye kitabı bi 30-40 sayfa atladım. Bu sefer okuduğum şeyler beni çok fazla korkutmuştu çünkü yazanlar benim hayatımı tıpa tıp anlatıyordu. Amcanın bana kitabı bıraktığı parkı onun peşinde koşup bulamayışımı sabah küçük parmağımı çarpışımı işden izin alıp hastaneye gidişimi her ayrıntısına kadar anlatıyordu. Kendimi bu yazanların büyük bir tesadüf olduğuna inandırmaya çalışıyordum . Kitabı kapatıp evime doğru ilerledim.