Bin bir türlü olgu kafamda yankılanıyordu. Bilge bana açıldıktan sonra mutlaka bir cevap bekleyecekti. Beynimin içindeki hücreler resmen arapsaçı misali birbirine dolanmıştı. Düşünmekten kendimi Çizmem gereken resme odaklayamıyordum. En sonunda kafamı toplamak için bahçeye çıktım.
Hava hafif rüzgarlıydı. Ama bu rüzgar insanın ruhunu okşayan bir cinsten. Ne rahatsız ediyor ne Baş ağrıtıyor. Böyle zamanlarda hiç olmadığım kadar özgür hissediyordum kendimi.
Tam rahatlıyorum derken Onur faktörü geldi aklıma. Bir de onunla uğraşıcaktık. Hele bu olanlar kulağına gitmişse şenlik var demekti.