Yanıma oturdu, elimi omzuma atıp sarıldım sıkı sıkı, kendime doğru çektim. Belkide gerçekleri duyduktan sonra suratıma bakmayacaktı, belkide son anlarımızdı birlikte. Ben bunları düşünürken çok düşünceliyiz, anlat bakalım noldu? dedi. Şimdi zamanı mıydı acaba anlatmanın? Hazır mıydım bilmiyordum açıkçası.

Söyleyip söylememek konusunda çok kararsızdım ama yapamazdım. Onu kaybetmek hayatımda çok büyük bi kayıp olurdu benim için farkında olmadan hayatımın merkezine gamzeyi koymuştum. Sabah uyandığımda düşündüğüm ilk şeydi, seviyordum beyler ve bu denli yoğun duygular her zaman olmuyordu. Söyleyemedim, 'anıl biraz dertliydi, onun derdine ortak oldum' diye geçiştirdim. Senin gibi bi dostu olduğu için çok şanslı anıl dedi, göğsüme yaslandı.

Gamzenin her hareketi beni mutlu ediyordu, mutluluk kaynağım olmuştu adeta. Saçlarıyla oynamaya başladım, çok hoşuna gitmişti. Kafasını kaldırdı daha sonra, bütün şehir ayaklarımızın altındayı yine, gözlerime bakmaya başladı. Çok güzel, çok anlamlı bakıyordu. Bu defa ilk hamleyi ben yaptım ve gözlerimi kapatıp yaklaşmaya başladım, nefesini suratımda hissedecek kadar yaklaştığımızda gözlerimi açtım çaktırmadan, o da kapatmıştı. Alt dudağına zarif, hoş bi öpücük kondurdum, karşılık verdi..