kitlendim kaldım beyler lisayı alıp hastaneye zütürmek istiyordum.Ama yapamıyordum ellerim titriyordu. Resmen bende bayılacaktım. Kaçmak zorundaydım. başka çarem yoktu. Arkadaşıma o gün ağzımdan çıkan son iki kelime olan "onunla ilgilen" diyebildim sadece.

koştum hemde ne koşma normalde 50 metre koşsam kesilen ben koştum evim çok uzak değildi ama yürüme mesafesi sayılmazdı. Yolu yarılayana kadar koştum. Ağlaya ağlaya yürüdüm. Evde ne kadar içki varsa hepsini içtim.. Elia aradı cevap bile veremedim..

bütün gün evde lisayı düşündüm..

arkada gene aynı müzik "sad lisa"..