evin bahçesine kadar girdim beyler, kapı hafif aralıktı. ittim, telefonu aradım içeri girmek için cebimde ama evden bir anda çıkınca almadığımı hatırladım amk. geri de dönemezdim amk, arkamı dönmeye bile cesaret edemedim evin kapısını açınca.

"gökhan, bak birader şaka yapıyorsan giberim belanı, çık hadi uzatma" diye yarak kürek şeyler söyleyerek bakıyorum içeri. ama karanlıktan bir tak göremiyorum amk.

en sonunda içeriye doğru bir adım attım, bir yandan sıçışlardayım. bi pekekent çıkıp bö dese ölürüm kalp krizinden beyler.