Bağırmamla annem odaya dalıp iyi olup olmadığımı sordu. iyiyim deyip çıkardım onu. Sude'nin zıttıma gitmesi beni çıldırtıyordu. Kardeşimi döven çocuğun adı Süleymandı. O zamanlar Adana'da Denizli mahallesinde oturuyoduk. Bilen bilir burdaki aşiret gibi gezen puştları. Onlardan birine çatmıştım. Süleymanı yolda görüyordum arada bir her gördüğümde karnımda bi ağrı. Beynim sızlıyordu. Sude gene boşver demeye başlıyordu hatta yalvarıyordu. Süleyman şerefsizi gelip para istiyor, yakınımdan geçince omuz atıyordu. Benim boyum uzundur, o zamanda uzundu. Sağda solda tek başına beni dövmüş gibi anlatıyordu amın evladı. Artık her gece aralısksız onu öldürme hayalleri kuruyodum.