Cinayeti işlerken hissettiğim karmaşık duygular git gide sönükleşiyor, siliniyordu.ben yine monoton hayatıma geri döner gibiydim,bu hissi tekrar yaşamalıydım. Tıpkı bir bağımlının cigaralığı yakması gibi ihtiyaç hissediyordum.
Ama artık önüme geleni öldüremezdim, öldürdüğüm kişi bunu hak etmeliydi, işlediğim ve işleyeceğim cinayetler bu amaca hizmet etmeliydi.

Artık bir kurban bulmanın zamanı gelmişti, gözlemlemeye başladım. Buarada yüzüğünü bulduğum haluk abi vardı ya hatırlarsanız, meğer adam karısını trafik kazasında kaybetmiş, çok bağlıymış ve unutmak için bu kadar çok düşkün kadınla beraber olduğununu anlatmıştı. Belkide bu olayı anlatmasaydı 2.kurban o olacaktı ve bu acı hikayeden benim hiç haberim olmayacaktı.


gözlemledim, gözlemledim,gözlemledim...