artık okula gitmek istemesem bile gitmek zorundaydım bana verilen küçük dozdaki eroinlerle bir kaç kişiyi bağımlı yapıcaktım sonra bir az daha bir az daha gittikçe daha fazla ben yaptıklarımdan pişmandım ve eyüp abinin gözünde harcamalık adamın tekiydim bunu bilmeme rağmen daha ağır gelen züt korkusu yüzünden neden adamla iyi anlaşıyorken ağzıma sıçsınlar ki dedim kendi kendime düşüncelere daldım ilk gün kimseye vermeye kıyamadım gözlerinin içine baktım ve herkes çocuksuydu, yaşam doluydu fakat ben bazı olayları çoktan görüp yaşamış ve onlar kadar gelecekten ümitli değildim o masum gözlere bakarken aklıma gelen en çok bana acı veren şey evinde felçli yatan dedeydi o aklıma geldikçe kendime sövüp insani duygularımı yerine oturtmaya çalışıyordum en sonunda zil çaldı ve okul bitti 11.sınıf olduğum için o zamanlar sınavlara şimdiden hazırlanmam gerektiğini düşünmeye başladım ama artık imkansızdı bırakmazlardı benim peşimi neyse amk biz sıyrılırız lan bu işten hatta parayı aldılar daha ne istiyolar ki amk mallarını da geri veririm satmıyorum derim nolucak diye kendimle çelişip düşünürken karşıda motogibletiyle yakup abi beni bekliyordu hemen atla seni bizim mekana zütüriyim dedi çok gitmeden harabe evlerin arasında bir yer bizi bekliyordu çoğu kişi bağamlı kafalar 1500 ben aralarından sıyrılıp yakup abinin odasına geçtim karşıma sen iyi bir çocuğa benziyorsun koçum sana her şeyi öğreticem hangi uyuşturuu nasıl kafa yapar nasıl satılır dozların ne kadarı ölümcüldür hepsini şimdi sen zeki bir çocuğa benziyorsun insan zehir içer mi hayır dimi yani uyuşturucu kullanmıyoruz ana kural bu kullanırsan hem malı eksiltip para kazanamazsın hem de hayatın mahvolur şimdi sana bir kaç küçük torbada kokain vericem bunları dediğim yerlere bırakıcaksın peşine ecstasy verdi bunu da partiye yolluyorsun dedi ben de tamam abi deyip ilk işime başlamış oldum