Panpalar kucukken annem hep bakkala gonderirdi beni bende severek giderdim. 8 yasimda birgun tam hatirlamiyorum ama sanirim ekmek ve cikolata almaya gidiyordum. bakka bizim evden inince dumduz sokagin sonunda. ama yolun tam ortasinda yukardan gelen yokus bir yol var. Klagib ordan tam gecerken yukari yola bakmamla dehşete düstüm. Bir köpek (cinsini hatirlamiyorum) zebani gibi bana kosturuyo. Knife ile B rushlayan terorist gibi geldigim yola dogru kosmaya basladim. Evde dayak yeme korkusuyla posetide birakamadim o akilla . Arkama bakmak icin kafami cevirdigimde iti gormemle beraber Dur tabelasının beynimi sarsması bir oldu. Bayilmisim kalktigimda evde annem kafama buz tutyordu . Buda boyle bir anımdır