"tamam" dedim lan, "tamam allah belanızı versin giricem". bahçeden çıktım, bi yandan da içimden kendi kendime ulan altı üstü bir ev, zaten kilitlidir, en fazla bahçesine girer sonra kapı kilitli olduğu için geri dönerim. ne olabilir ki lan diyorum.

bahçe kapısına gelince bizim binlere baktım, hepsi bahçenin dışına çıkmış bana bakarak sırıtıyordu. sabır çekerek döndüm önüme, paslı bahçe kapısını açtım. herşey normal görünüyordu, sadece otlar bakımsızlıktan fazla uzundu.

evin kapısına kadar gittiğimde tedirgin olmuştum. içimden yine kendi kendime konuşuyordum, ulan dedim ne adamsın nikbar. kazık kadar herif oldun kıçı kırık bi evden mi korkuyorsun. zaten bu kapı kilitlidir, geri dönersin şimdi.

elimi evin çürümeye yüz tutmuş tahta kapısına atmam ile şok olmam bir oldu beyler. kapı açıktı. kapının açık olmasına ihtimal dahi yoktu, çünkü %10000 fark edilirdi. mahallenin veletleri her bulduğu eski eve girerdi, mutlaka buraya da girilirdi.

neyse, o şaşkınlıkla kapıyı açtım biraz. içerisi zifiri karanlık görünüyordu, nasıl oluyorsa dışarıdaki güneş ışığından etkilenmiyor gibiydi. o an bu gibim ayrıntıyı da sorgulamadım amk. sadece arkamı döndüm, bizim binler de şaşırmış görünüyordu. onlar da kilitli olacağını düşünüyordu sanırım.

-

okuyan varsa ses etsin binler, yeni partı yazarım birazdan. sıkıcı oldu ilk partlar, bir ekşın yok çünkü. ve ilerleyen zamanlarda bu evin capsini paylaşıcam sizlerle yavrular.