Hızlı adımlarla sınıftan çıktık, müdürün odasına doğru yürümeye başladık. O sırada Efe lavabodan çıkıyordu, gülümsedim. Endişenin sıfat bulmuş halini yansıtıyordu.

Odaya girdik ;

- MSB kapıyı kapat evladım.

Pat..

- Buyrun hocam.

- Öncelikle bana bu kağıdın ne anlama geldiğini açıklayarak başla, sonra ailene haber verip vermeme konusunu tartışabiliriz.

- Hocam kağıt için gerçekten çok üzgünüm, bu konuyu aileme anlatmazsanız çok mutlu olurum.

Yükselen beklentisi ve beni kolayca ele geçirdiğini sanması egosunu hayli besliyordu..

- Bu sana bağlı delikanlı, dediğim gibi, anlatmaya başlarsan iyi olur.

Neydi onu bu kadar meraklandıran, rutin bir kontrol olmasına benim dışımda herkesin inanmasını bekleyebilirdim. Neden Levent hocanın vefatından hemen sonra böyle bir arama yaptı, neden bu konuyu bu kadar gizliyor. Neden sadece bizim sınıfı aradığını düşünüyorum..

- Hocam benim bu aralar kişisel sorunlarim var, derslerime pek dikkat edemiyorum malesef. Sınav için kopya hazırlamıştım, çok utanıyorum gerçekten.

Yüzünde resmen hayal kırıklığı belirdi..

- Nasıl yani, kopya mı bu şimdi ?

- Evet hocam, kopya.

- Böyle kopya mı olur evladım, bildiğimiz ev adresi bu.

- Hocam sizde taktir edersiniz, dersler hayli zor. Bizimde ciddi bir şekilde gizlememiz gerekiyor. isterseniz harf ve sayıların sınavda ne anlama geleceğini anlatayım.

- istemez istemez, bidaha bu şekilde karşıma gelme. Ailene haber vermek zorunda kalırım.

Hayal kırıklığı öfkeye dönüşmüştü, benim aklımdaysa sorular. Kapıyı çekip sınıfa doğru inmeye başladım.