O zaman müslüman kızlara öğreten müslüman anneler?

Şimdi gibdim belanı ateist kardeş hadi açıkla

insanın doğasını reddetmek değil midir ateizm sonuçta inanmak ve bizden büyük bir şeye olan bağlılığımız kutsala olan doğuştan gelmektedir ki bu insana bahşedilmiş güzel bi vasıf değil midir sence sonuçta inançsızlık tatminkarsızlığı yüksek ego ve kibri getirir zamanla buda insanoğluna zarar verir tabi ki din insanı dizginlemek için var olmamıştır ama bu da bi faydasıdır ve gerçekten inanan bi gönülün içindr ki sadakat ve iyilik en imansızı bile büyükemez mi o zaman sorarım sana güzel kardeşim senin inançsızlığın lafta inançlılara olan tepkin midir yoksa gerçekten yaratanın varlığını sezip görememen mi

Ateizm, insanın doğasını reddetmek değil, tanrı inancını reddetmektir. "insana bahşedilmiş güzel vasıf"lar özneldir, sence güzel olan bir düşünce şeklini ben benimsemeyebilirim. inançsızlık, beni asla tatminkarsızlığa, yüksek egoya ve kibre sürüklemedi. Tam tersine, inanç uğruna harcayacağım vakti öğrenmeye ve kendimi daha fazla cahil hissetmeye adadım. Ne kadar öğrenirsen, o kadar cahil hissedersin demişler. Ateist oluşum, inançlılara olan tepkimden kaynaklı değil, sadece okuyup öğrenmemden kaynaklı. Dilimize yerleşmiş ve kullanmaktan çekinmediğim bir kelimeyle devam etmek istiyorum, estağfurullah. Bu kelime, "aa bak içinde allah geçen kelime kullandı, nasıl ateistsin sen?" olarak algılanmasın, sadece konuşurken ifade ettiği karşılık sebebiyle bu kelimeyi kullanıyorum, fazlası değil. Tekrar söylemek istiyorum, estağfurullah, kendimi kimseden üstün görmüyorum.