neyse abiler ablalar. bunlar işin piyasa kısmı. neden anlattığımı bile bilmiyorum amk :D neyse ben geçtim bizim hasanın yerine. Başladım müdürcülük oynamaya. Zaten şirkette benim bağım yok. Şirketle aramdaki rahatlık sabancıda yoktur amk. Öyle bi güzellik yok. Günler çok güzel geçiyodu orda. Havamdan geçilmiyodu. Belli saatlerde bi çaycı ablamız vardı. Getirir bize çay kahve dağıtırdı. O saatlerin haricinde ya ben kalkar ondan alır , yada telefonu kaldırır abla bi çay yolla diye akşama kadar çay içerdim. Anladım ki müdürlerde bi gib yapmıyo amk. Benim yerime bütün küçük işleri arzu zaten hallediyodu. Arzuda öyle bi afeti devran ki anlatamam. Kızı lüpletmeyide aklımdan geçirmedim değil. Ama aşırı soğuk bi bankacı ve cidden çoooooook sıkıcı amk. Hiç tribini çekemezsiniz. Benim için bile çok sıkıcı uğraşması. Bankacı ayarlamak çok zordur beyler. Aşırı sıkıcı bi meslekleri olduğu için karşınıza beton gibi mermer gibi bi duvarı koyarlar. Bunu kır sevişelim derler. Onu kırana kadarda zütünüz gibilir zaten. Neyseki tarz sahibiydim ve kızında gözünde belli bi imajım vardı. Müdür koltuğunda idareten oturmuyo olsaydım daha da üstün bi imajım olacaktı ve kızı gibmek için yürüyebilecektim. Ama şuan sen gelene kadar idare et diyip çıkan galericinin koltuğunda oturan bacanaktım ben amk. o açıdan çokta bi forsum yoktu yani kıza karşı. karizma lazımdı bana. öldürücü bi karizma. o yüzden güzel bi iş gelmeliydi. ve bireysel beceri ile bu işi halletmeliydim.