Ilk buluşmamızdan tam 3 ay sonra çıkmaya başladık. Ben hala utangaçtım. Alışamadim bi türlü. Fakat yaninda o kadar huzurluydum ki baskasina sağır, başkasına kördüm. Mutluyduk ta ki O Cuma gecesine kadar. O gün saat 8.30 de eve bıraktım onu. Cıkmaya başlıyalı 2 sene olmuştu. O gün o saatte eve bıraktım onu. Doyamadım ona her gün ki gibi. Mesaj atmıştı bana. "Saat 10 gibi bizim evin önüne gel" diye. Eve gidip yemek yediğim gibi çıktım. Yaktim sigarami beklemeye koyuldum. 10 dk geçti. Hala inmedi. Yarım saat geçti. Artık dayanamadım evin ziline bastım. Babasından çok korkardım. Annesi Hatice teyzem çok iyi biriydi. Kimse açmadı kapıyı. Komsularının ziline bastım. Kapiyı actilar. Daire kapilarini caldim açan olmadi. 5 dk çaldım ses yok. Gamzeyi aradım. Açmadı. 10 kere aradım açmadı. Kapıyı kırdım. Odasında cansız bedeniyle karşılaştım. Asmıştı kendini. Bunları yazarken bile o bogazimda ki düğum dahada sertleşiyor. Yıkılmıştım. Hayatım o gün kaydi benim. O gun hayatım denen şey yok oldu. Annesi babasi perişan oldu vefatini duyduklarinda.