Ağır adımlarla Levent hocanın yanına doğru gitmeye çabaladım, Efe kalktığımı görünce hemen koluma girdi, onu iyi olduğuma Levent hocayı görmek istediğime ikna ettim. Başına doğru eğildim, sanırım ömrü burda son bulacaktı, onunla konuşan son kişi olmanın ağırlığı üstüme ufak ufak binmeye başlamıştı..

- MSB beni dinle, dinlemen gerek..

- Hocam dinliyorum, yormayın kendinizi hemen bi ambulans çağırıcaz merak etmeyin.

- Hayır MSB hayır, benim yolum buraya kadar. Cebimden defterimi çıkar, kasamın şifresi yazıyor.
içindekileri yazan adrese zütürün, bundan kimseye bahsetm..

Gözlerini yumdu. O an, Efeyle göz göze geldiğimiz an hayatımın bu denli değişeceğinin farkına varmıştım.

Merak etmeyin hocam, mirasınız bana emanet..