Kulaklarım çınlıyordu, Efe bir görünüp bir kayboluyordu. Kafamı kaldırmaya çalıştım, galiba tahmin ettiğim gibi oldu. Peki ya ölürsem bu genç yaşımda. Üstelik hayallerim var, henüz ona aşkımı ilan edemedim, ailemi rahata erdiremedim. Kendimi kanıtlayamadım dünyaya, hayır hayır bu kadar erken değil. Kafamı son gücümle tekrar kaldırdım, Levent hoca yerdeydi başındaysa Efe. Bize çarpan aracın kaçışını izlemek mi daha kötü, yoksa Levent hocanın ailesine bu kötü haberi verecek kişi olmak mı, bilmiyorum. Ayağa kalktım zorlukla, sanırım ben sadece aracın kapısına çarptım, önemli olan Levent hocaydı.