iLK KAN
Kıza bir kaç gün cevapta yazamamıştım haliyle, kapı tıklıyordu gelen semşha teyzeydi kapıyı açıp içeri aldım.
ST:olum bir kaç gündür eve uğruyorum annenle muhabbet falan ederiz diye kapıyı açmıyor, sende torunuma cevap yazmıyormuşsun, hayırdır bir şey mi var dedi?
bir yalan bulmalıydım..
B: ya teyzecim kusura bakma annem geçen gece ağırlaşmıştı hastahaneye kaldırdık, bende hastahane köşelerinde beklemekten bitap düşmüştüm uykusuzluk var
ST:Ah yavrum ne kusuru, annen hangi hastahanede gene aynısında mı?
B:yok bu farklı.
ST:beraber gidip görelim
B:yok teyzecim burda göstertmiyorlar benide almadılar yoğun bakımda

Bu durumu hiç hesaba katmamıştım. Acil bir çıkış yolu bulmalıydım.Ama nasıl..
derken Semiha teyzenin yüzü kireç gibi olmuştu, gözü derin dondurucuya takılmıştı...

B:Semiha teyze aslında annem geçen gece öldü fakat onu gömmeye yok etmeye gönlüm razı değil
Bana baktı ve birden haykırmaya başladı:
Sandalyenin kulağındaki asılı duran boş bakkal poşetini alıp Semiha teyzenin kafasına geçirip nefes alamayacağı şekilde konumlandım, arbede sırasında yere düştü ve çırpınıyordu.
bende üstünde ona kaçması ve yaşamasını sağlayacak hiç bir umut bırakmıyordum.
bir süre böyle debelendikten sonra Semiha Teyzede ölmüştü.
Garip bir şey hissettim, oluşan o sessizlik, huzur ve tarif edemeyeceğim o karmaşık duygular beni hiç olmadığım kadar rahatlatmıştı. Dertlerimi,kederlerimi, sıkıntılarımı bana unutturtmuştu.
Tanrım o ne garip muhteşem bir duyguydu öyle...