ertesi gün işte gittiğimde herkes bana karşı daha samimiydi.en azından sabah geldiğimde hal hatır sormuşlardı ki bu da bi gelişmeydi. öğlen yemek sipariş etmişler bizi de çağırdılar sofralarına. sofrada bir kuş sütü yoktu desem yeriydi. neyse oturduk başladık yemeye
++işler nasıl burak alıştın mı zorlanıyo musun
-bi sıkıntı yok abi memnunum halinden
-+-iyi iyi.bir de biz bir aile gibiyiz her şey aramızdadır dışarı yansımaz hiçbir şey arada söveriz ederiz her ailede olan şeyler bunlar. mesela dün gördükleriniz aramızda. semih yavşaklık modunu açmıştı
+ne gördük dün abi
-+-bunun gibi dedi. ben kafamla tamam dercesine bir hareket yaptım.bir şeylere zemin hazırlıyorlardı ama anlayamıyodum.
neyse öyle böyle derken hafta sonu ve bahşiş zamanımız gelmişti.ben de baya umutluyum 100-150 alırız falan dünya kadar bahşiş topladık diyorum akşam oldu bahşişler verildi bi baktım 50 lira şok oldum olmasına ama ağzımı da açamadım. minibüse binince başladım saymaya
-bu dıbına koduklarım nasıl 50 lira veriyorlar sade ben 100 lira koymuşumdur zaten oraya ulan harbiden haklıymışsın efendi olunca ütmeye devam ediyorlarmış bundan sonra 50 veriyolarsa 5 koyucam falan diyodum.
+lan olum sakin ol beni ilk gördüğünde zütün atıyodu noldu şimdi onlar bahşişten kendilerine de pay alıyorlar sakın lafını etme orda.
yapacak bi şey yoktu. dediğim gibi de yapıyodum cebim bolca para görüyodu. gittikçe daha da samimi olmaya başlıyorduk kıvama geliyorlardı.