-
476.
+14kız cok dolmuştu belliki dövmüşlerdi ve cok kızmışlardı kıza.o an kedi yavrusu gibi masum masum bana bakıyordu ben de daha fazla dayanamadım onu o halde görmeye ve bişey demeden çektim gittim. çarşıda anlamsızca hareketler yapıyordum .sokakta gördüğüm herkesi yumruklamak onlara saldırmak istiyordum ama kendimi zor tutuyordum bunu yapmamak için buna bi çare bulmalıydım hatta kızı kaçırmayı bile düşündüm.ama ya kabul etmese?o zaman ilişkimiz büyük bi darbe alırdı. kabul etse de onu hayatta kalan tek aile fertlerinden koparmak bana yakışmazdı bu işi bi şekilde halletmeliydim..
akşam çadıra dönünce suriyeli arkadaşlarıma durumu anlattım. normalde kimseyi giblemezdim ama bikaç tane harbi adam vardı içlerinde .diğerlerini postalayıp bunlarla bi dertleşmeye karar verdim ve acı gerçeği öğrendim.. annesi kızını satmayı planlıyordu. suriyeli arkadaşlarım bunu bana söylemeye çok çekindiler ama sonunda söylemek zorunda kaldılar çünkü iş ciddiydi. kafayı yedim bunlara ana avrat düz gidiyorum bişey demiyolar sakinleştiriyolar falan zor tutuyolar beni. biraz sakinleşince dedim nedir nasıl olur bu iş. burda aracılar varmış 60-70 yaşlarında zengin ihtiyarlar bu aracılar sayesinde fakir 20-25 lik kızlarla evlenebiliyor. karşılığında yüklü bi başlık parası ve kızın ailesine bakma söz veriyolardı.ve bu da şirinin annesinin aklına yatmıştı. kızının satıp zengin olacaktı ve bundan böyle de zengin bi hayat yaşayacaktı .oğluna da bi iş falan bulabilirdi bu sayede. peki ya şirin?o nolacaktı .kıllı ,gibi taşşağı buruşmuş bi ihtiyarın altına mı yatacaktı ?bunu düşünmek bile beni çileden çıkarıyordu. benim narin sevdiceğime bunu mu reva görmüşlerdi? hayır ben onu kurtarmalıydım.ama nasıl, bunu bilmiyordum.ya başaramazsam diye geçirdim içimden. hayatta sevdiğim tek insan dedesi yaşında bir ihtiyarın 3. veya 4. karısı mı olacaktı?
başlık yok! burası bom boş!