Namuslu ayakları yapmıyorum ki aq. Burda varoluş kaygısıda çekmiyorum. Gittiğimde elimde avucumda bi şey kalmayacak durumda da degilim. Beni burasi mi varetti ki bundan sonra yok olayım. Diyelim ki prim yapmaya çalışıyorum 6 yıllık muhteşem tecrüben niye buna izin veriyor? Çok gördün gecirdin buralarda eyvallah ama bi insanı tanımak için ömrünü versen yetmez. Ben seni 2 gundur taniyorsam sen beni bir omurdur tanimiyosun de mi ? Mantıklı geldi mi bu biraz. Birilerinin seni elestirmesinden rahatsız oluyosan gelişim dönemini burda gibtiri taktan hikayeler yazarak gecirmemeni öneriyorum. Birde günde 2 tane prozac iyi gelir