aksam yemeği icin bu kez kordonda güzel bir balık lokantasına gittik...

ben kendime bi 35 lik rakı söyledim ve o da hayatında ilk kez alkolle tanısıyordu... ısrar ettim icme diye ama gözlerinden daha fazla ısrar etme demek istediğini anladım... bir bardak şarap, ikinci bardak, üçüncü bardak, derken 4 ün yarısında murat geldi... sonra biz bi otuzbeslik daha söyledik...

5 inci bardağı bitirdiğinde biz de rakılarımızı bitirmistik...

ayakta duramayacak kadar sarhos olmustu... ve her önüne gelene ismimi söyleyip ben ... seviyorum deyip duruyordu... !

komikti... biraz da rezilce

biraz çocukluğuna verdim, biraz ilk olmasına, ama bilenler bilir orada ki mekanlar böyle sacma hareketleri pek zütürmez...

doğal olarak kalkmak zorunda kaldık...

yine eve geldik, önce ayılması icin murat ona bir bardak kahve yaptı... ne hikmet! zerre kadar faydası olmadı... sonra ben banyoda yüzünü sacını yıkadım defalarca kendine gelsin diye... zerre faydası yok

ben ... seviyorum diyor, baska birsey demiyor... belki o gece aynı cümleyi en az 500 defa tekrar etti...

uyu diye ısrar ediyorum, hayır diye direniyor derken kustu ve rahatladı... aradan 1 saat sonra üstü bası ıslak, perisan rezil bir halde önümde otururken öyle

masum masum bir bakısı vardı ki bana yanına gittim sarıldım kokladım yine saclarını ellerimi boynuna doladım...

gercekten beni seviyorsun biliyorum... ama ben hala çok korkuyorum dedim...

baktı baktı... gözleri doldu ve ağlamaya basladı...