5-6 saat sonra Hatay il sınırı tabelası önümüzdeydi.bu hem bir kavuşma hem de bir vedaydı. tırcı dayıyı yani beni milli eden adamı, savunmasız oldugum halde bana bişey yapmayan, yediren içiren tırcı dayıdan ayrılma vaktim gelmişti. sessizce bi süre daha ilerledik ve yegen yolculuk bitti ben daha bi bu kadar yol daha gidecem hadi selametle seni nerde bırakiyim?ben de yol bilmem yer bilmem mülteci kampını da tanımıyorum dedim merkezde bi yerde bırak dayı.. neyse bunla vedalaştık. tokalaştık falan bana numarasını verdi.bi de bunların şirketi ,başka tanıdık şirketler falan varmış .bişey lazım olursa beni ara tanıdıklar vasıtasıyla yardımcı olabilirim belki deyip çekti gitti. bana cok faydası dokunmuştu resmen babamın yapmadıgı iyiliği o bana yapmıştı milli olmuştum amk mala vurmustum ,ayrıca ulusal bi tır şoförü çevrem de vardı artık istediğim zaman arayabilirdim tırcı dayıyı.. neyse öyle gitti işte ben artık işime bakcaktım ve hemen plan yapmaya başladım..