cumayı zor ettim... caktırmadım ama... saniyeleri bile bekledim... beynimde yüzüne dair en ufak bi esame kalmamıstı... unutmustum...

bekledim... ve geleceği otobüs bir ikindin vakti otogara yanastı kaldırımın üzerine oturup beklerken... sırayla herkes indi asağıya bi mart ayıydı yanlıs hatırlamıyorsam... elinde bir mont vardı... gülümseyerek kollarını actı yavas yavas yürüdü kafasanı sağa sola sallayarak... içimden dedim ki benim asıl sevmem gereken kişi bu... boynuma sardı kollarını bende sarıldım ona sıkıca... gözlerinin icine bakamadım uzunca bir müddet... ne bileyim cekindim sanki... bir yabancı gibi ...