En sonunda cesaretimi topladım. Derin bir nefes aldım. Yavaş yavaş, düzgün ve kendini bilen adımlarla içeri doğru yürümeye başladım. Etkinliğin olduğu odaya yaklaştıkça cesaretim yavaş yavaş kırılmaya başladı. Ama o kapıdan içeri girmem lazımdı. Ufak ufak adımlarla devam ettim. 10 adımlık mesafe kaldı neredeyse. Ama bana 100 metre gibi geliyor. Her adım attığımda içim acayip oluyor. En sonunda kapının önüne geldim. Elimi kapının koluna attim. Kapiyi yavaşça açtım. Kapıdan içeri girdim ve alperin yanına doğru yürümeye başladım. Yürürken kızla göz göze geldik bana baktı ben ona baktım 10 saniye öyle kaldık. Sonrasında tatlı bir gülüş attı. O gülüşü gorunce gözlerim karardı. Bir insan nasıl bu kadar güzel gulebilir? Guluslerinde cenneti saklıyordu kız. Bende salakça bi gülümseme yapıp alperin yanına geçtim oturdum. Kız yine iki sandalye yanımızda oturuyordu. Her kafami sola çevirişimde kızı görebiliyordum.