Bayılmışım ayıldığımda doktor başımdaydı Ravza yoktu doktora dolu gözlerle bakıp "ne olursunuz yardım edin" dedim bana umutsuz vaka gibi bakıyordu "yardım edeceğim fakat sizinde çabalamanız lazım, çok geç değil" dedi içim de bir umut doğdu. Doktordan ilaçlar alıp eve geçtim salondaki koltuğuma oturdum. Ravza "senmi geldin" dedi sinirle "sen gerçek değilsin, ne işin var burada" diye bağırdım mutfağa koştum hapımı içmek için bardağa su doldurmaya başladım. Ravza kapıda dikilmiş "o adama inanıyormusun? o hapları içme" diyordu aldırış etmeden haplarımı içtim salona koltuğa uzandım gözlerimi kapatıp "sen gerçek değilsin, sen gerçek değilsin" diye tekrarlarken uyuya kalmışım.