Geçen ümraniyedeyim karşıdan karşıya geçicem santralde . Bi teyze benden yardım istedi ; evladım poşetlerim var eve kadar yardım eder misin ? diye sordu. Tabi diyerek aldım poşetlerini . Evine kadar zütürdüm .Yolda muhabbet falan ettik yürürken. Evin kapısına kadar getirdim, harçlık verdi beş lira . Kusurabakma bu kadar var dedi verirken muzip bi şekilde. Gecekondumsu derme çatma biyerde oturuyordu. Kapının eşiğinden de yaşlı ve hasta görünen bi amca kafasını uzatmıştı. Teşekkür ederim teyzecim bugün haftalık harçlığımı aldım dedim. Almadım beş lirayı . Teyze bana mahçup bi şekilde bakıyordu. Ama alamadım . Kendi başlarına yaşam mücadelesi veriyorlardı belliydi. Poşetlerden de kötü bir koku gelmişti burnuma . Çıkma meyveler bayat ekmekler falan vardı gördüğüm kadarıyla. O günden sonra her okul çıkışımda saat 12 buçuk gibi ilk eve gidip sonra teyzenin evine gidip evden yanıma aldığım taze meyveleri veriyorum. içeri de buyur ediyor teyze beni. Amca Ko -Ah hastasıymış. Sesi gırtlaktan çıkıyo resmen hırıltılı falan . 30 yıl sigara içmiş, anlattı teyze baya. Çok üzücü bir durum. Etrafımızda böyle hayat yaşayan bir sürü yaşlılar var. Hani o yer vermeye erindiğiniz yada görüp , aa baksana ölmeyi unutmuş, falan dediğiniz insanların hayatları o kadar da renkli değil aslında. Sağduyunuzu kaybetmeyin hiçbir zaman.

Hala elimden geldiğince uğruyorum yanlarına . Biraz da olsa gülüşüyoruz muhabbetlerine eşlik ediyorum yalnız hissettirmiyorum onları.

Bunları yazma sebebim yaşlı insanları hor görme veya dalga geçme gibi olayları etrafımda fazlaca yaşamam . Eminim aranızdada vardır bunları yapanlar. Lütfen beyler biraz sağduyu.

Buda böyle bi anımdır . Okuyana eyvallah .